La estrella solitaria

VARADERO - De nodige landen die zich overgeven aan het communisme, veranderen ook vaak hun vlag. De kleur wordt aangepast (naar knalrood), een hamer hier, een sikkel daar. Maar niet Cuba. La estrella solitaria, de vlag met die eenzame ster, is dezelfde gebleven.

In 1902 werd het de nationale vlag en door de oogwimpers bekeken heeft het wel iets weg van de Amerikaanse, en dat is geen toeval. Er waren sommigen in Amerika die Cuba graag zouden inlijven en die wilden daarvoor ruimte maken op de Amerikaanse vlag door een ster er aan toe te voegen. Die vlieger is niet opgegaan en zo bleef de ster eenzaam en alleen, net zoals de ster van de Lone Star State, Texas.

De vlag is in 1848 ontworpen tijdens de onafhankelijkheidsstrijd en elke symbolische betekenis van de elementen bleef overeind, wat voor regering er ook zat. De revolutionairen hadden nog wel hun eigen vlag tijdens de strijd tussen 1953 en 1959: een zwart-rode vlag met de tekst M 26-7 wat staat voor de beweging (Moviemento) van 26 juli; de dag waarop in 1953 de mislukte overval van de kazerne in Santiago de Cuba plaatsvond, wat gezien wordt als de start van de strijd. Deze vlag werd echter definitief gestreken na de overwinning.

De blauwe kleur van de vlag verwijst naar de zee, het rood naar het bloed van de strijd en het wit duidt op de onafhankelijkheid. De driehoek verbeeldt de vrijheid, de gelijkheid en de broederschap. De blauwe banen vertegenwoordigen de drie provincies en de witte ster tenslotte staat symbool voor de eenheid.

En dat is niet vergezocht, want de vlag wordt -net als het volkslied- op handen gedragen. 

Klik op de banner om terug te keren naar onze reisblog