Edición limitada

VIÑALES - Gevoelsmatig schuurt het toch een beetje. Een communistisch land dat extravaganza levert aan de jetset in en buiten Cuba. De sigaar is volksgenot maar ook een symbool van ongebreidelde rijkdom en luxe. Als je de prijzen ziet van de grand cru onder de sigaren, dan snap je wel waarom dat is. Neem nou de Cohiba Behike; een doosje van 40 kost al gauw 18.000 dollar (450 per stuk). Het is niet voor niets dat deze sigaar de protserige bijnaam 'de Bentley onder de sigaren' heeft. Hoe zat het ook al weer met dat idee van de gelijke verdeling van middelen en rijkdom?

Cuba is sigarenland bij uitstek en zeker in het westelijke deel van het eiland (in de buurt van Viñales) viert de tabaksindustrie hoogtij. Een kwart van de inkomsten Cuba wordt hier verdiend en dus heeft het staatsbedrijf Cubatabaco de dure plicht deze bedrijvigheid vlekkeloos te laten verlopen en dat lukt goed. Honderdduizenden dozen met sigaren worden verkocht door klanten over de hele wereld door Habanos SA (een joint-venture van de Cubaanse staat en het Spaanse bedrijf Altadis)

Die dure Cohiba dankt trouwens zijn naam aan het woord dat de oorspronkelijke bewoners gaven aan het goedje, wat duidt op en eeuwenlange rookwalm op het eiland. Er wordt hier namelijk gerookt en niet zo zuinig ook en het aantal foto's van Fidel en Che met sigaar in het hoofd zijn dan ook niet te tellen.

Made in Cuba

Cubaanse sigaren zijn gewild bij de rich and famous en zeker ook in de VS is er veel belangstelling. Maar ja, die boycot nietwaar?! Alle principes worden echter vloeibaar als jezelf schade lijdt en dus worden de Cubaanse sigaren verhandeld met andere landen en vandaar uit in Amerika geïmporteerd.

Sigaren zijn er in alle kwaliteiten en je kunt het zien aan de vermelding.

• Hecho en Cuba (Made in Cuba) duidt op machinesigaren.
• Hecho a mano betekent dat er nog een mensenhand aan te pas komt.
• Totalmente a mano wil zeggen dat het van A tot Z met de hand is gemaakt. En daar hangen prijskaartjes aan. Edición limitada wijst al op de honderden euro's per stinkstok.

Maar hoe idyllisch het er ook uit mag zien (boeren die de sigaren rollen en toeristen verleiden om er één op te steken), het blijft natuurlijk de pest in je lijf. Een land dat het zwaar heeft moet dan wel heel zwaar op de principes zitten als het de kip met de gouden eieren wil slachten. Het is het dilemma van economie versus volksgezondheid; het aantal gevallen van longkanker en andere rookgelateerde zieken was dan ook fors. Pas in 2005 kwamen er anti-rookcampagnes, maar veel effect heeft dat niet want het paffen bleef gewoon doorgaan.

Los puros en de Cubanen zijn een hecht stel.

Klik op banner om terug te keren naar onze reisblog