La casa de Al
VARADERO - Als doorgewinterde criminelen naar de stad komen, in alle openheid en met alle egards worden ontvangen, als er complete feesten worden georganiseerd voor deze bezoekers en als iedereen na afloop gewoon weer kan vertrekken, dan weet je één ding zeker: het land en de stad zijn volledig en compleet ondermijnd en door en door corrupt. In december 1946 kwam de Amerikaanse maffia naar de hoofdstad van Cuba voor La Conferencia de la Habana en alle criminelen konden na afloop als vrij man huiswaarts.
Het doel van deze bijzondere conferentie was onder meer om te bepalen wie zich de 'capo de tutti capi' mocht noemen. Met andere woorden: wie is de grootste bokito in de wereld van de maffia. Organisator was Lucky Luciano, die voor eens en altijd duidelijk wilde maken dat hij en niemand anders, de baas was.
Partytime
Cuba kreeg zeker in de jaren '20 de warme belangstelling van de Amerikaanse mafiosi. De Verenigde Staten werden immers drooggelegd, wat betekende dat alcohol niet verhandelbaar en verkrijgbaar was, althans niet legaal. Omdat de vraag naar alcohol niet afnam (integendeel) werd de illegale drankproductie en -handel zeer lucratief. De maffia sprong gretig in dit gat in de markt en zocht daarom een gebied waar alcohol in alle vrijheid kon worden gemaakt. Laat Cuba met al zijn suiker nou een bloeiende rum-industrie hebben.
De rivaliteit tussen de verschillende clans groeide snel en leidde in de jaren 30 tot een bloederige bende-oorlog in New York, waarbij over en weer de één na de andere werd afgebonkt. Dat leidde zelfs bij Luciano tot enige gewetenswroeging en dus nam hij het initiatief voor de conferentie van Havana. En zo werd het een komen en gaan van meer dan twintig maffialeiders uit de USA. In het chique Hotel Nacional was het partytime: muziek, dans, drank en dames. En ze gingen om tafel om te onderhandelen.
In alle openheid
Een uiterst bizarre vertoning natuurlijk.
In de eerste plaats omdat er helemaal niet zoiets bestaat als een onderhandelende maffiabaas; naar de eigen folklore lag één hand op tafel en de andere hand hield bij wijze van spreken onder tafel een blaffer stevig vast voor 'je weet maar nooit'.
Het meeste macabere was echter de volledige openheid waarin deze conferentie kon plaatsvinden. In Hotel Nacional werd feest gevierd terwijl de Cubaanse autoriteiten (en Batista voorop) dit allemaal prima vonden, omdat de eigen belangen gelijk opliepen met de belangen van de maffia.
De volledigheid van de corruptie werd nog eens benadrukt door de afspraken die tijdens de conferentie in alle openheid werden gemaakt: Cuba zou een hotspot zou gaan worden van de Amerikaanse maffia. Stel je toch eens voor; er komt geteisem naar je stad die daar in alle openheid besluit om van je stad een drugs- en drankparadijs annex hoerentent te maken. Dat is feitelijk wat Havana te horen kreeg van de maffia en dat is wat er ook zou gaan gebeuren. Cuba werd tot op het bot ondermijnd en het verschil tussen boven- en onderwereld was totaal verdwenen. Sterker nog, de maffia maakte de dienst uit.
En zo kwamen de grote jongens naar Cuba, tot en met Al Capone toe. Deze liet later trouwens een enorm huis bouwen aan de kust van Varadero. Het huis van Al (la casa de Al) is tegenwoordig een populair restaurant.Uit met de pret
Wie er ook aan verdiende, de rekening kwam te liggen bij de bevolking. Deze was al helemaal klaar met de zittende macht, maar had nu nog meer reden om steun te geven aan degene die korte metten zou gaan maken met deze ellende; die had per definitie het morele gelijk aan zijn zijde.
Het maffiafeest nam een hoge vlucht, de drank vloeide rijkelijk, de benen van de danseressen haalden recordhoogte en het nieuwjaarfeest van 1959 werd een knaller. In meerdere opzichten want kosten noch moeiten werden gespaard.
De grootste knal was echter de vlucht van Batista en de machtsovername door Castro. Het was uit met de pret en de maffia had niets meer te zoeken in Cuba.
Klik op banner om terug te keren naar onze reisblog
